9 mei 2021 | wijkkrant

Slechtziend bewegen door de wijk

Door Redactie

Hoe beweeg je je door de wijk als je een visuele beperking hebt? Marijn Pikaar is slechtziend en wandelt graag door de wijk. Hoe doet hij dat?

Wandelen

“Wandelen is ook een goede manier om te bewegen”, ervaart hij. “Gezond voor je lichaam en goed voor concentratie en mentale gezondheid. In de wijk zijn de brede straten en pleinen een prachtig decor voor een wandeling. En door de hoogteverschillen is een wandeling ook nog eens een uitdaging voor de spieren.”

Beperking

Als je minder dan dertig procent ziet, ben je slechtziend. En dat is een breed begrip: wazig zicht, donkere vlekken, kokervisie of last van weinig of fel licht. Marijn ‘ziet’ twintig procent. Als je je ogen als een digitale camera beschouwt, heeft iemand zonder afwijking een camera met twintig megapixels; haarscherpe foto’s en veel details. De camera van Marijn komt niet verder dan één mega pixel, legt hij uit. Genoeg om veilig over straat te lopen zonder geleidestok. Hierdoor zie je niet aan hem dat hij eigenlijk maar weinig ziet.

Beleving

Wat ziet hij nou wel als hij door de wijk loopt? Het eerste wat in hem opkomt, zijn de woningen en gebouwen. De huizen aan de Pontanuslaan zijn gebouwd in de stijl van de Nieuwe Haagse School. Hij ziet het lijnenspel van deze architectuur. Op het Goeman Borgesiusplein komt de opzet van de architect Versteeg naar voren. Woonblokken in kleine rijen met de tussen de beide wereldoorlogen karakteristieke architectuur: bakstenen gevels en steile daken. Ook valt de visuele samenhang op van de daken met de rode dakpannen, het ritme van schoorstenen, ramen, deuren en balkons. Maar details als een huisnummer of iemand achter het raam, ziet hij niet.

In Park Sonsbeek ziet hij hoe het park is aangelegd volgens de Engelse landschapsstijl. Kleine zangvogels in de bomen ziet hij niet, maar hij hoort ze wel. Grotere vogels zoals kauwen, zwanen, eenden en ganzen herkent hij weer wel. Dat geldt niet voor mensen die hij tegenkomt. Als het bekenden zijn die groeten, herkent hij ze eerder aan de stem dan aan het gezicht. Ondanks zijn beperkte zicht, vindt hij het niet saai om dagelijks door de wijk te lopen. “Afhankelijk van het moment van de dag of het weer is het licht anders. Bovendien zie je de wijk tijdens de seizoenen veranderen.”

Lastig

Wat vindt hij vervelend tijdens zijn wandeling? De snelheid van fietsers en gemotoriseerd verkeer inschatten is moeilijk, vertelt hij. “Door mijn slechtziendheid mis ik het oogcontact met anderen; dat is wel eens lastig in verkeerssituaties. Gebruikers van een smartphone missen dat oogcontact sowieso. Zij zijn slechtziend op een andere manier.”