5 maart 2020 | Bewoners - Inloophuis

Recept voor liefde: “De ander respecteren zoals hij is”

Door Elsebeth Hoeven

Al dertig jaar zijn ze gelukkig met elkaar, ze vinden elkaar in de liefde voor reizen en wandeltochten én zijn beiden actieve vrijwilligers bij het Inloophuis Sint Marten. In een met veel zorg opgeknapt huis op de Pontanuslaan wonen Janet Bosma en Marijn Pikaar. We spraken over wat liefde voor elkaar en anderen voor hen betekent.

Van collega naar lief

Janet en Marijn leerden elkaar kennen bij de Postbank (het latere ING) op de Velperweg en werkten daar regelmatig samen aan automatiseringsprojecten. Gaandeweg groeide de liefde tussen hun. “We waren eerst meer maatjes”, vertelt Marijn over hoe het allemaal begon. “Al kwam de vonk zeker”, vult Janet lachend aan. Na een aantal jaar LAT-ten, kochten ze samen een huis op de Pontanuslaan. Best spannend want het dichtst bij samenwonen was tot dan toe het kamperen in de vakanties geweest. Tijdens verre reizen in hele kleine tentjes, dat wel. “Maar je kent vooral de leuke dingen van elkaar, de weekenddingen”, vertelt Janet.

Inmiddels zijn ze al dertig jaar gelukkig met elkaar. Wat is hun recept daarvoor? “Het is belangrijk om aandacht aan elkaar te blijven besteden. Zorgen dat het geen sleur wordt”, denkt Janet. “En elkaar blijven opzoeken in je vrije tijd”, meent Marijn.  En dat doet het stel door samen verre reizen en lange wandeltochten te maken. Hierbij is de taakverdeling is helder. Marijn is slechtziend dus lezen gaat niet zo goed. Dat doet Janet dan ook. “Maar”, zegt Marijn, “ik moet wel blijven opletten, er niet slaafs achteraan lopen.”

Vrijwilligerswerk

Na zijn pensionering begon Marijn meteen met vrijwilligerswerk, in eerste instantie om wat te doen te hebben. Hij ging bij het SWOA (Stichting Welzijn Ouderen Arnhem) aan de slag. Omdat hij slechtziend is, gaat hij overal lopend naartoe. Als hij iemand in Arnhem-Zuid bezocht, was hij vaak wel een uur of langer onderweg. Dus toen hij hoorde dat het Inloophuis Sint Marten buurtmaatjes zocht, greep hij de kans om wat dichter bij huis aan de slag te gaan. Ondertussen kon Janet vervroegd met pensioen. Nu werken ze – samen met zeventig andere vrijwilligers – beiden bij het Inloophuis, Janet op kantoor en Marijn als coördinator van de Buurtmaatjes.

Het Inloophuis op de Van Slichtenhorststaat krijgt aanvragen binnen van mensen die wat hulp kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld omdat ze eenzaam zijn, niet meer zelfstandig boodschappen kunnen doen of niet meer alleen over straat durven. Die aanvragen komen binnen via de wijkcoach en de buurtpastor Ellie Smeekens. Samen met Nicky Koops coördineert Marijn dit. “Na een aanvraag gaan we op bezoek. We kijken met welk buurtmaatje het klikt.” Zelf gaat Marijn ook naar iemand toe. “Ik zie deze man al drie jaar, hij is eenzaam, heeft weinig contact met zijn dochter. Ik kom daar elke week op een vaste tijd. Als ik kom, ligt zijn hond al op me te wachten”, zegt hij met een glimlach.

Achter de voordeur

Marijn vindt het fijn dat hij op deze manier iets kan bijdragen aan zijn eigen wijk. “Wat ik belangrijk vind, is dat je met kleine dingen iemand weer een beetje zin in het leven kunt geven.” Ook loopt hij anders door de wijk, vertelt hij. “Het ziet allemaal mooi uit, maar er is ook veel verborgen eenzaamheid, armoede ook. ”

Janet doet voor het Inloophuis de administratie en de financiën, ook houdt ze reserveringslijst bij van de ruimtes en het adressenbestand. “Omdat het een organisatie is die veel goed doet, wil ik meehelpen met waar mijn kwaliteiten liggen.”

Naastenliefde

Het Inloophuis is verbonden met de Eusebiusparochie. Toch zijn ze beiden niet religieus. “Je hoeft niet gelovig te zijn om daar vrijwilligerswerk te mogen doen”, vertelt Janet. Dat geldt ook voor diegene die hulp zoekt. “Gisteren bij een intakegesprek kreeg ik de vraag: ‘Waar gaat het dan vanuit?’ ‘De Eusebiusparochie’ zei ik. Ik zag hem schrikken ‘Ooh, gaan ze me bekeren?’”, vertelt Marijn. Schrik is niet nodig, want dat doen ze niet. Er wordt ook geen wederdienst verwacht. “Dat vind ik het mooie van de diaconie. Het is gebaseerd op naastenliefde en respect,  je respecteert die ander in de situatie waarin hij zit.”

De houding die ze beiden tijdens hun verre reizen hadden is vergelijkbaar met hoe ze het vrijwilligerswerk benaderen, vertelt Marijn. “Je gaat naar een land en je bent daar te gast. Het leven gebeurt zoals de mensen het gewend zijn en daar heb je respect voor. Als je ze wilt benaderen, is het nodig om afstand te nemen van je eigen ideeën hoe iets moet. Als buurtmaatje doe ik dat ook.” Janet vult aan: “Je accepteert de ander gewoon zoals hij is.”

Romantische liefde en naastenliefde hebben veel met elkaar gemeen”, denkt Marijn hardop. “Je geeft elkaar de ruimte en legt geen claim op elkaar. Je bent tenslotte geen bezit van elkaar.”